Rok 1985 był trudny dla powstawania inicjatyw ludzkich, a tym bardziej dla budowania, zarówno wewnętrznych (duchowych) jak i zewnętrznych (architektonicznych) kościołów.
Dla wiernych zamieszkałych na Posadzie zaświeciła pierwsza gwiazda tworzenia nowej rodziny parafialnej. Jej miejscem był krzyż. Symbol życia w bólu i radości. Prosty, skromny, przydrożny, otwarty dla każdego przechodnia z dalekich i bliskich stron, widoczny znak wiary. Po zmianie ze starego, spróchniałego na nowy betonowy i poświęcony przez biskupa, skupiał w niedzielę i święta wokół siebie mieszkańców Posady i okolicznych miejscowości, którzy pragnęli spotkania z Panem przy skromnym ołtarzu polowym.
Wiernych z Posady i okolicznych miejscowości, nie zrażały prymitywne warunki, bo radość ze spotkania z Panem wzrastała tym bardziej, im więcej wymagała wyrzeczeń i trudu człowieka. Nasze dziękczynienia i prośby często kierowaliśmy do Matki Orędowniczki i Pośredniczki, szczególnie w miesiącach maju i październiku. Siła pragnienia życia rodziny parafialnej nie ustępowała, mimo trudnych warunków atmosferycznych. Od pierwszej niedzieli listopada do pierwszej niedzieli maja w roku 1987/88 gościnny dom państwa Hanny i Walentego Waleriańczyków na Posadzie gromadził około 300 wiernych na modlitwie.
Rok 1988 wniósł wiele radosnych zmian w życie przyszłego Kościoła Bożego w Posadzie. Ziemia dla Polaka była i jest „matką”, na której jej dzieci czują się pewniej i bezpieczniej. Tak i tego roku w dniu 7 listopada został sporządzony akt notarialny darowizny działki gruntu od państwa Barbary i Bronisława Bogdańskich na ręce prawego administratora ks. Alojzego Lewandowskiego w celu budowania kaplicy.
Następna zima roku 1988/89 była dalszą kontynuacją Mszy św. pod gościnnym dachem państwa Waleriańczyków. Nadszedł dzień 7 kwietnia 1989 roku. Dzień ponownego sukcesu w życiu wiernych w Posadzie. W tym dniu Gminna Rada Narodowa w Kazimierzu Biskupim wydała decyzję pozwolenia budowy kaplicy filialnej z punktem katechetycznym w Posadzie. Przy krzyżu zmontowano kilka bardzo skromnych ławek. Z wielką radością w sercach, zarówno dorosłych jak i dzieci, ławki gromadnie zostały przeniesione spod krzyża przydrożnego na nowy plac modlitwy.
Od wiosny 1989 roku każda niedziela i święta skupiała swych wiernych przy skromnym ołtarzu na modlitwie. W pozostałe dni tygodnia ojcowie, matki i dzieci pracowały przy porządkowaniu placu, gromadzeniu materiałów i prowadzeniu prac budowlanych. Wiele słów uznania i wdzięczności mieszkańcy Posady i okolicznych wiosek składają ks. Alojzemu Lewandowskiemu za trud w przewodzeniu budowy oraz pokonaniu ziemskich kłopotów dla osiągnięcia celu.
3 zdjęcia dodać z kroniki s.3 i 4.
Rok 1989/1990 i 1990/1991 był kontynuacją codziennych Eucharystii z ołtarza polowego na świeżym powietrzu, a zimą w podziemnej części kaplicy na placu budowy. Po trzech latach wielkiego zaangażowania i pracy bardzo wielu dzielnych wiernych, pod nadzorem ks. Alojzego, w maju 1992 roku doczekała się parafia radości przyjęcia I Komunii Świętej przez dzieci w kaplicy, w bardzo młodym Bożym domu.
Od 1 lipca 1992 roku młode i świeże mury kaplicy wraz z zapleczem przyjęły nowego proboszcza ks. Leszka Malinowskiego. Tego samego roku, 20 grudnia Jego Ekscelencja ks. biskup Bronisław Dembowski erygował 242 parafię w Diecezji Włocławskiej – parafię pod wezwaniem św. Alberta Chmielowskiego w Posadzie, a ks. Leszek Malinowski objął ją jako proboszcz i nie zraził się bardzo zimnym i skromnym zapleczem kaplicy.
Zdjęcie dekretu parafii
31 stycznia 1993 roku w parafii odbyła się doniosła uroczystość poświęcenia chorągwi pogrzebowej, krzyża procesyjnego i białej kapy, zakupionych z ofiar złożonych w większość przez mieszkańców wsi Władzimirów.
10 czerwca tego samego roku w dniu święta Bożego Ciała odbyła się uroczystość poświęcenia chorągwi parafialnej ufundowanej przez mieszkańców Posada oraz monstrancji zakupionej z ofiar mieszkańców Woli Łaszczowej. W tym dniu wszyscy parafianie wzięli udział w pierwszej procesji Bożego Ciała.
Natomiast 10 września parafia w Posadzie doczekała się rozpoczęcia prac przy budowie nowego cmentarza parafialnego. Grunt pod budowę został wykupiony od państwa Teresy i Zenona Starostów, mieszkańców Woli Łaszczowej. W dniu 26 listopada 1993 roku odbyła się uroczystość poświęcenia cmentarza, którego dokonał ks. biskup Roman Andrzejewski.
23 grudnia 1993 roku wspólnota parafialna przeżywała chwile związane z wprowadzeniem do Kościoła obrazu Matki Bożej Licheńskiej. Obraz ten jest darem dla parafii od ks. kustosza sanktuarium w Licheniu – Eugeniusza Makulskiego. W uroczystości udział wzięli zaproszeni księża z Dekanatu Konińskiego, oraz licznie przybyli parafianie.
31 października 1994 roku dokonano uroczystej konsekracji dwóch dzwonów parafialnych. Dzwonom tym nadano imiona Wojciech i Elżbieta od imion ofiarodawców… Uroczystej konsekracji dzwonów dokonał ks. biskup Roman Andrzejewski przy udziale księży z dekanatu.
1 listopada 1994 roku po raz pierwszy na nowym cmentarzu parafialnym, odbyła się pierwsza uroczystość obchodów Wszystkich Świętych, na którą przybyli licznie parafianie i goście przebywający na terenie naszej parafii.
7 stycznia 1995 roku zawiązał się w naszej parafii „Żywy różaniec”, w skład którego weszło 45 osób. Od tego dnia w każdą pierwszą sobotę miesiąca zbiera się „Żywy różaniec” i poprzez modlitwę różańcową, oddaje cześć Niepokalanemu Sercu Maryi.
29 marca 1998 roku podczas Mszy św., ksiądz proboszcz dokonał poświęcenia chorągwi z wizerunkiem Matki Bożej Różańcowej. Fundatorami chorągwi byli członkowie żywego różańca.
21 czerwca 1998 roku obchodziliśmy uroczystość odpustową ku czci św. Alberta Chmielowskiego na której gościliśmy ks. biskupa Romana Andrzejewskiego. Uroczystą sumę odprawił ksiądz prałat Antoni Łassa. Podczas sumy odpustowej ks. biskup dokonał poświęcenia tablicy upamiętniającej śp. Ks. Alojzego Lewandowskiego, którego trudem i staraniem powstała nasza wspaniała świątynia. Tablicę tę ufundowali parafianie z Posady.
Zdjęcie tablicy
13 czerwca 1999 roku. Rozpoczynamy Misje Parafialne Wielkiego Jubileuszu A. D.2000, które będzie prowadził ks. dr Tadeusz Lewandowski, profesor WSD we Włocławku. Dla naszej wspólnoty parafialnej jest to czas szczególnej modlitwy, wsłuchania się w słowo Boże oraz jedności z naszym Zbawicielem przez Sakramenty Święte.
20 czerwca 1999 roku zakończenie Misji Parafialnych Wielkiego Jubileuszu A.D 2000. Nasza wspólnota parafialna przeżyła tydzień szczególnej modlitwy. Bóg, poprzez Misje dał nam wszystkim szansę pojednania i odnowy, nawrócenia i umocnienia w wierze. Wiara ukazuje nam prawdę, że Bóg kocha każdego z nas.
Serdeczne „Bóg zapłać” ks. dr Tadeuszowi Lewandowskiemu za nauki i kazania, dzięki którym Misje te bardzo długo pozostaną w pamięci i w sercach naszej rodziny parafialnej. Na pamiątkę odbytych Misji przy świątyni ustawiono Krzyż Misyjny.
Zdjęcie krzyża
26 września 1999 roku doczekaliśmy się wielkiej radości. Nasza wspólnota parafialna przeżywa dzisiaj wspaniałą uroczystość. Po wielu latach ciężkiej pracy ks. proboszcza oraz trudu wielu ludzkich rąk, doczekaliśmy się uroczystej Konsekracji Kościoła. Konsekracji Kościoła dokonał ks. biskup Bronisław Dembowski, pasterz diecezji.
Zdjęcie wpisu bp
18 czerwca 2000 roku, Odpust Parafialny. W dniu dzisiejszym uroczyście wniesiono do Kościoła Parafialnego Relikwie świętego Alberta.
15 października 2000 roku. Z wielkim smutkiem pożegnaliśmy ks. proboszcza Leszka Malinowskiego, który prawie przez 9 lat był naszym duchowym opiekunem, służył dobrą radą i słowem, dzięki niemu został wybudowany i wykończony Kościół, jego otoczenie, cmentarz parafialny…
16 października 2000 roku, powitaliśmy nowego proboszcza ks. Zenona Kozłowskiego.
6 maja 2002 roku przeżywaliśmy uroczystość poświęcenia figurki Matki Bożej Fatimskiej, ufundowany przez Koło Żywego Różańca. Matka Boża Fatimska od dzisiaj będzie uczestniczyć w każdej uroczystości…
25 czerwca 2002 roku, pożegnaliśmy ks. proboszcza Zenona Kozłowskiego, który został dekretem ks. biskupa włocławskiego zwolniony z naszej parafii i ustanowiony proboszczem w parafii Samarzewo.
30 czerwca 2002 roku, przywitaliśmy nowego proboszcza ks. Włodzimierza Andrzejczaka.
21 września 2003 roku przeżywaliśmy peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego i relikwii św. Faustyny. Rekolekcje nawiedzenie przeprowadzili ojcowie bernardyni.
31 marca 2005 roku po trzech latach pracy w naszej parafii, pożegnaliśmy ks. Włodzimierza Andrzejczaka, który został skierowany do pracy w parafii Broniszewo.
3 kwietnia 2005 roku ks. Jan Kozłowicz kanonicznie objął parafię Posada. Liturgicznego wprowadzenia dokonał ks. dziekan Henryk Włoczewski.
2 października 2005 roku gościliśmy w naszej parafii ks. biskupa Stanisława Gębickiego, który dokonał kanonicznej wizytacji.
17 czerwca 2006 roku odpustowej sumie przewodniczył ksiądz bp Wiesław Mering – ordynariusz włocławski. Po Mszy Św. dokonano poświęcenia rzeźby patrona parafii.
29 kwietnia 2007 roku, w naszej wspólnocie parafialnej z rąk ks. bp Wiesława Meringa 74 osoby przyjęły Sakrament Bierzmowania.